Wałbrzyska palmiarnia należy do najstarszych tego typu obiektów w Polsce. Oszklony ogród pełen kwiatów powstał z inicjatywy Jana Henryka XV - ostatniego przedstawiciela rodu Hochbergów na zamku Książ. Palmiarnię książę zbudował w prezencie dla swojej żony Marii Teresy Cornwallis-West, zwanej Daisy (Stokrotka), która była miłośnikiem kwiatów i oryginalnych tropikalnych roślin.
Budowa palmiarni trwała od 1809 do 1911 roku, a cała inwestycja obejmowała również cieplarnie, ogrody w stylu japońskim, rosarium, ogród owocowo-warzywny i teren przeznaczony pod uprawę krzewów. Palmiarnia zbudowana została z metalu i szkła. Niezwykłym materiałem jest budulec, którym wyłożono jej wnętrze. Książę sprowadził z Sycylii siedem wagonów kolejowych zastygłej lawy z Etny. Z dużych kawałków wulkanicznego tufu powstały groty, kaskady wodne i ściany, na których swe miejsce znalazły niektóre rośliny.
Obecnie w wałbrzyskiej palmiarni rośnie ponad 250 gatunków roślin z różnych kontynentów. Możemy to zobaczyć m.in. bambusy, eukaliptusy, fikusy, byliny z Afryki, kaktusy i agawy z Ameryki Środkowej oraz śródziemnomorskie rośliny cytrusowe. Swoje miejsce znalazła tu również stała wystawa bonsai.
Palmiarnię w Wałbrzychu (dzielnica Lubiechów, ul. Wrocławska 158) zwiedziliśmy w sierpniu ubiegłego roku przy okazji naszej wyprawy do zamku Książ. Zakupiliśmy bilet wiązany na te dwa obiekty. Na obejrzenie palmiarni i roślin, które się w niej znajdują wystarczy ok. 1,5 godziny. Na pewno warto poświęcić ten czas, by zobaczyć zielone cuda z całego świata i poczuć ducha księżniczki Daisy, która też tu kiedyś spacerowała.
Źródło informacji: http://www.ksiaz.walbrzych.pl/turystyka/palmiarnia#historia, stan na 3.01.2017 r.
Fotografie: Wiesław Zięba
Zobacz również:
