Milicz - ruiny zamku

   Ruiny zamku w Miliczu łatwo przegapić. To co z niego zostało, nie jest imponujące ani wielkością, ani niezwykłością. Ot, trochę cegieł wśród zieleni. Najważniejsza jest jednak historia tego miejsca. Milicki zamek to gotycka budowla leżąca po lewej stronie Baryczy. Załoga zamku strzegła kiedyś ważnej strategicznie przeprawy przez rzekę Barycz. Swą siedzibę miał tu książęcy starosta i rezydował książę Konrad Oleśnicki. Zamek stał się później siedzibą właścicieli tzw. wolnego państwa stanowego, natomiast w latach 1494-1590  Kurzbachów, a w latach 1592-1797 Maltzanów. Budowla była wielokrotnie niszczona. Najpierw przez najeżdżających Milicz husytów, potem przez pożary. Po pożarze w 1797 r. ówcześni właściciele zamku Maltzanowie przenieśli się do nowo wybudowanego pałacu, a zamek przeznaczyli na przędzalnię bawełny oraz farbiarnię sukna. W części budynku funkcjonował też teatr. Od połowy XIX wieku zamek popadał w coraz większą ruinę.

   Na zamku w Miliczu (castrum Militz) 18 maja 1282 r. został wystawiony ważny dokument międzypaństwowy zwany ugodą milicką, zawarty pomiędzy Księstwem Pomorskim a Zakonem Krzyżackim. Na wezwanie legata papieskiego, w Miliczu stawili się przedstawiciele Zakonu Krzyżackiego i Księstwa Pomorskiego, aby rozwiązać spór  obu tych stron o ziemię gniewską. Na mocy ugody Zakon Krzyżacki przez 192 lata władał tymi terenami. 

   Źródło informacji o zamku w Miliczu: tablice informacyjne stojące obok ruin
   Grafika przedstawiająca dawny Milicz pochodzi z 1754 r. Zasoby: Polona. Domena publiczna.
   Plan przedstawia fragment Milicza, gdzie 1. oznaczono ruiny zamku.  
   Zdjęcia: Wiesław Zięba

Zobacz również: