Minieuroland w Kłodzku

     W Polsce jest już ponad dwadzieścia parków miniatur. Powstają kolejne i są dziełem prawdziwych pasjonatów, których nie zniechęcają ani wysokie koszty, ani trudności podczas ich zakładania. Żeby nie było nudno, parki najczęściej są przygotowywane tematycznie. Pierwszym odwiedzonym przez nas takim miejscem był Park Miniatur Zabytków Dolnego Śląska w Kowarach u podnóża Śnieżki. Tego lata trafiliśmy do Minieurolandu w Kłodzku. Założony został on całkiem niedawno, bo w 2015 i ciągle jest rozbudowywany, ale miłośnicy tego typu miejsc rozrywki spokojnie już mogą go odwiedzać. Atrakcji nie brakuje. Znajdziemy tu miniatury budowli z nie tylko Dolnego Śląska, ale też z różnych miejsc na świecie. 

     Wśród około czterdziestu miniatur znajdują się tu między innymi: kamieniczki z Kłodzka, bazylika w Wambierzycach, Most Grunwaldzki we Wrocławiu, Zwinger z Drezna, Fontanna di Trevi czy Statua Wolności. To co wyróżnia Minieuroland w Kłodzku to widoczne tu wszędzie kwiaty. Jest ich tu naprawdę dużo. Gdy zmęczymy się podziwianiem zabytków w miniaturze, możemy udać się do któregoś z dwóch barów bądź odpocząć na jednej z licznych w parku ławeczek. Dla dzieci wybudowano całkiem pokaźny i dobrze urządzony plac zabaw. Dla mnie takie miejsca, jak Minieuroland to kolejna okazja do zrobienia zdjęć. Pstryknąłem ich całkiem sporo i musiałem coś z nich wybrać, by pokazać na moim blogu. Może bardzo kolorowe obrazy zachęcą kogoś do odwiedzenia tej dolnośląskiej bajki.

Fotografie: Wiesław Zięba

Zobacz również:

              

Park Techniki w Złotym Stoku

     Latem ubiegłego roku udaliśmy się do kopalni złota w Złotym Stoku. Po drodze jednak zobaczyliśmy coś, czego się nie spodziewaliśmy. Był to park techniki średniowiecznej otwarty zaledwie kilka miesięcy wcześniej. To trzeba zobaczyć. Kupiliśmy bilety i po krótkim oczekiwaniu na przewodnika ruszyliśmy zwiedzać. Nasza grupa liczyła kilkanaście osób, w tym sporo dzieci, bo to głównie z myślą o nich powstało to nietypowe muzeum.
     Grupa zapaleńców w miejscu po starym tartaku zbudowała replikę dawnej osady górniczej. Wszystkie znajdujące się tu urządzenia wykonano w skali 1:1 i wszystkie działają. Jest tu m.in. dźwig ręczny, koło deptakowe, kierat, młyn stępowy, sztolnia i chata kata. Dodatkową atrakcją jest ścieżka strachu. Warto do niej wejść, by poczuć dreszcz emocji. 

Przy wejściu do Parku Techniki ustawiono czołg Leonarda. Jest to replika 1:1 pojazdu bojowego opracowanego przez Leonarda da Vinci. Czołg miał miotać kamieniami z różnych stron pojazdu. Ten z Złotym Stoku porusza się na specjalnych torach i można się nim wybrać na krótką przejażdżkę. 

W takim kole deptakowym do napędu wykorzystuje się energię ludzi bądź zwierząt. Wystarczy wejść do środka i spacerować. Efektem takiego deptania jest przelewająca się woda. To na zdjęciu mierzy 7 metrów i waży 3 tony. Do wprawienia go w ruch wystarczy jeden człowiek.

W młynie stępowym kruszono bryły rudy. Wewnątrz znajdują się ogromne "młotki" napędzanie kołem wodnym. Rozbite kawałki złotonośnej skały następnie płukano w specjalnych płuczkach. 

fotografie: Wiesław Zięba

Inny post na blogu Koło domu: Tagebau Nochten

Śpiący Hermafrodyta

     Według Przemian Owidiusza Hermafrodyt był pięknym i nieśmiałym młodzieńcem, w którym zakochała się bez wzajemności nimfa Salmakis, kiedy ten wpadł w jej objęcia podczas kąpieli. On był jednak nieczuły na jej wdzięki i zaloty. Uparta Salmakis uprosiła bogów, aby połączyli ją z ukochanym w jednym ciele. Tak powstało jedno ciało o cechach obu płci.

     Rzeźba znajduje się w Luwrze i przyciąga uwagę zwiedzających. Nasz przewodnik z premedytacją podprowadził nas do dzieła od tej strony, że każdy mógł się pomylić co do płci śpiącej postaci. Dopiero chwilę później pokazał tę część rzeźby, gdzie wątpliwości zostały rozwiane... albo i nie. A Hermafrodyt nadal spokojnie sobie spał snem prawdziwie kamiennym.
    Informacje na temat opisywanego dzieła zaczerpnąłem z Wikipedii. Zdjęcia moje. 

Zapraszam też do obejrzenia posta: Nasza paryska przygoda - Luwr. na blogu Koło domu

Skansen w Ochli

     7 kilometrów od Zielonej Góry położona jest Ochla z Muzeum Etnograficznym, gdzie na 13 hektarach prezentowane jest budownictwo ludowe Zachodniej Wielkopolski, Dolnego Śląska, Wschodnich Łużyc oraz historycznej Bukowiny. Skansen odwiedziłem dwa razy. Za pierwszym razem uczestniczyłem w lekcji muzealnej, drugim razem w cyklicznej corocznej imprezie "Kaziuki". Myślę, że warto odwiedzić to miejsce, pospacerować ścieżkami wokół zabytkowych obiektów mieszkalnych i zajrzeć do ich wnętrza. Unikatową budowlą jest wieża winiarska pochodząca z XVIII w. z Badachowa (na zdjęciach poniżej w otoczeniu niewielkiej winnicy). Polecam.
     Osobny post wcześniej poświęciłem "Kaziukom". Można go zobaczyć tutaj.

Zapraszam też do podobnego posta: Cepeliny, czyli Kaziuki w Ochli 2014